saya chinta Indonesia ( ik hou van indonesie)

Lieve trouwe lezers,

Hier alweer het derde verhaal van mij en mijn belevenissen in Indonesië. Jullie zullen misschien denken van goh wat schrijft ze vaak, veel vaker dan vorig jaar. Nou dat heeft met twee dingen te maken. 1 het tehuis heeft veel beter internet. Ze hebben een modem ipv een inbel verbinding die wij nog kennen van het jaar nul. Vorig jaar hadden ze dat nog wel maar zo als ik al eerder schreef Indonesië maakt grote verbeteringen door. Amurang heeft zelfs een internet cafe (lees een in elkaar getimmerd hok waarin een stuk of zes computers huk je mutje op elkaar staan, maar het is een internet cafe) en reden 2 van mijn vele verhalen is dat Anne haar laptop mee heeft. Zo kan ik in alle rust mijn verhaal typen om het vervolgens op een usb stick te zetten en op de comp van sister pauline te zetten.

Zaterdag 18-07 weer les gegeven op school, dit keer aan drie groepen. Het is heel leuk om te zien hoe de kinderen in gaan op mijn lessen. Zo heb ik zaterdag bijv. dieren behandeld en hoe je deze is het engels na doet. Om de lessen wat gezelliger te maken dacht ik van nou laat ik de dieren na gaan doen. Dit ter groot plezier van de kids. Die vervolgens ook als kip door de klas liepen. Ik geniet er echt van.
Ik merk wel dat de docenten hier iets minder overwicht hebben dan ze graag zouden willen. Zo hebben ze allemaal de methode dat als ze met een stok op de tafel slaan iedereen moet luisteren en moet gaan zitten. Jammer dat alleen de docenten dit weten. De kids luisteren hier niet echt naar. Er loopt dan ook regelmatig iemand gewoon een beetje rond in de klas of zitten een aantal achterste voren. Laatst lag er zelfs iemand te slapen. Ze werd door haar buurvrouw wel steeds wakker gemaakt maar tevergeefs, ze was zo weer in dromen land. Ik laat deze kids maar. Ik weet ook niet goed hoe ik hier in mijn beste Indonesiës op in moet gaan. En als de kids niet willen moet het niet, het moet wel beetje leuk blijven. En dat is het zeker in heb veel lol met deze jonge indonesiese medewereld burgers.

Zaterdag middag heb ik samen met een aantal jongeren uit het tehuis ge voetvolleyd in een kring. Het was een soort spel waarbij de bal niet op de grond mag komen. Was dit wel het geval, dat moest de ‘schuldige’ door de knien en dat een beetje rond springen( ala kabouter plop dans) helaas is mijn evenwichtskanaal niet zo heel goed en viel ik een paar keer om, dit ter genoegen van de kids :))

Zondag 19-07 konden we eindelijk uitslapen. Heerlijk na de drukke dagen. Helaas brande ik uit bed omdat de zon sóchtens recht om mijn raam stond, ja ook s’morgens is het hier heet. Zondag middag zijn we met een aantal kids naar het strand geweest. Toen we de kids vroegen om mee te gaan verontschuldigden ze zichzelf sorry sorry maar wij hebben geen geld. nou denk je nou echt dat wij jullie de taxi laten betalen? Zij blij, wij blij. Want zo werkt het, wij worden ontzettend blij als we deze jongeren een pleziertje kunnen geven. Wij met zn allen opzoek naar een taxi, waar anders de straten hier vol zijn met mensen op brommers, spelende kinderen, bendi’s( een soort karretje met daarvoor een uitgemergeld paard, de bendi’s kun je gebruiken als soort taxi) was er nu, op zondag, weinig leven op straat. Maar we vonden een taxi Weer in een plaatselijk taxi waar wederom de deur ver te zoeken was. Wij naar het strand. Over het strand lopen naar de plaats waar weinig bulah babi’s zijn(zee egels). En ja hoor we konden het water in. Zo heerlijk verkoelend. Waar we vorig jaar de fout maakten door te denken dat we wel met bikini mochten zwemmen, en ik in een jurk met bikini er onder verscheen (vervolgens gezwommen toen ik mijn jurk want bikini is hier echt not don) dit jaar waren we voorbereid. Dus in korte broek en t shirt en gewapend met mijn prachtig waterschoentje kon ik eindelijk in zee. Heerlijk na al die warm en benauwde dagen, waarin verkoeling niet te vinden was. De kids vroegen ook gelijk of wij ze wilden leren zwemmen. Ja
hoor. Dus ik als echte badmeester bert (mijn badmeester van vroeger) de kids de kneepjes van het vak aan leren. Het ging redelijk. Helaas bleven ze niet drijven en hielden ze steeds tijdens het zwemmen hun hoofd onder water wat veroorzaakte dat ze proestend weer boven kwamen. Mijn badmeester bert skils zijn niet zo goed, maar we hebben veel lol gehad. Het strand is echt prachtig hier, het heeft zwart zand, staat vol met palmbomen en ander bomen die vervolgens helemaal met hun dikke taken boven het strand en de zee groeien. Het strand leverde weer prachtige fotos op.
Zondag avond hebben we samen met de kids tv gekeken, naar een slechte indonesiese lost in the jungle achtig iets. Heel grappig.

Maandag 20-07 is een feest dag(geen idee wat er gevierd word dat is niet echt duidelijk) dus helaas vandaag geen les. Anne en ik hebben een beetje rustig aan gedaan, de was gedaan en onze favoriete uitstapje gemaakt. Naar de markt. Het blijft leuk om daar rond te lopen. En we ontdekken ook steeds een nieuwe plek. Je moet je voor stellen dat je ergens de markt op gaat en vervolgens in een gangen stelsel komt dat over denkt is met afdek zeilen( veel te laag voor ons overigens) door al die gangen loop je langs verschillende kraampjes. En dan ineens sta je weer op straat. En zo ontdekken we steeds een nieuw deel. Ook regende het maandag ontzettend hard. Eindelijk een beetje een koele dag. En als het hier regent regent het hier ook heel erg hard. Niet normaal. Het duurde helaas maar 2 uurtjes, maar het is de gehele dag wel bewolkt gebleven, ook wel eens fijn na al die hete dagen.

Het eten gaat goed, sister pauline doet zo haar best om ons lekker te eten te geven. Zo staat er veel vaker brood en patat ipv rijst. En ook noodels zijn al een aantal keer lang gekomen. Ik kan niet anders zeggen dan dat er hier ontzettend goed voor ons gezorgd word.

En zo is er alweer meer dan een week voorbij. Aankomende vrijdag komen dorien anbasja en gerard, ik heb er zin in.

Veel liefs van mij
saya chinta indonesia (ik hou van indonesie)