Darwin - Perth

G’day vanuit een winterig Australië, naja, een aussie winter, dat betekend, een graad of 10-15 en veel regen. En das best even wennen als je bijna het hele jaar in de korte broek hebt gelopen. Maar goed… bij mijn vorige verhaal was ik nog in het bloed hete Indonesië, dus ik zal jullie tijdens dit verhaal mee nemen in mijn tocht van zomer naar winter!!

7 juni kom ik 4 uur s’morgens aan in Darwin. Vol verwachting klopt wederom mijn hart bij de bagage band… mijn tas is tot nu toe ( 15 vluchten in 8 maanden) elke keer goed aangekomen, dus nu verwacht ik ook geen probleem… maar helaas… na een half uur wachten is de bagage band net zo leeg als mijn handen! Mijn Fat lady (als je lang alleen reist krijg je de vreemde gewoonte om je tas een naam te geven, althans ik dan) is er niet bij!! Dus ik na de bali, mijn vermiste tas opgeven… maak je maar niet druk zegt die vrouw, we bellen straks Indonesie even en dan kun je morgen hier je tas ophalen. Om een lang verhaal kort te maken, had ik heel veel bellen, heel veel zeuren, een nieuwe tanden borstel en 2 dagen later mijn tas weer terug… ze was even op vakantie geweest in Sydney…

In Darwin ga ik opzoek na een lift naar Perth. Na een paar dagen heb ik er één gevonden. En samen met 3 Japanse jongens begin ik aan een 5000 km tocht!! Nou kan ik weer heel uitgebreid vertellen over alle plaatsen waar we zijn geweest, of ik zeg gewoon PRACHTIG MACHTIG MOOI!! Laat ik voor de gulden midden weg kiezen en een beknopte versie van het avontuur vertellen!!

De eerste week maken we heel veel kilometers per dag. Soms rijden we uren lang over wegen tussen uitgehakte rotsen, een volgende dag door bosachtig gebied. En weer een dag later uren lang door helemaal nix… geen struik te bekennen helemaal nix… zo ontzettend adembenemend mooi!!!
Onderweg komen we allemaal Roadtrains tegen. Dit zijn vrachtwagens met een gigantisch grote truck en 4 of 5 trailers erachter…. Dat vind ik als dochter van een trucker natuurlijk fantastisch!!
Onderweg moeten we ook goed letten op de wilde dieren die de weg oversteken. Geregeld moeten we afremmen voor een kangoeroe of een Emu (soort van struisvogel) en ook zie je veel vee op de weg.. de boeren beheren hier gigantisch grote velden land. ( vlak bij Uluru is er een Kettel farm met een oppervlakte groter dan Nederland, de koeien worden daar opgehaald met ene helikopter) de koeien lopen gewoon op de weg, en het maakt hen echt niet uit of je daar nou wel of niet rijd… In het donker rijden proberen we dan ook zoveel mogelijk te vermijden.

Op de grens tussen Northern Territory en Western Australia moeten we alle groente, fruit etc afgeven aan de douane… Australië is een angstig land… dus stel je voor dat je wat modder of een fruitvliegje mee neemt van de ene staat naar de andere!! Belachelijk, want al het voedsel wordt vernietigd. Terwijl ik zeker weet dat er mensen heel blij zouden zijn met al dit eten… Ooit van de voedselbank gehoord Australië???
Onderweg stoppen we geregeld om een nationaal park te bezoeken, een wandeling te maken, of te zwemmen in kleine meertje midden in de rotsen!! Wauuwww… wat geniet ik!! Helaas kan ik het niet helemaal goed vinden met mijn japanse reisgenoten… Ze praten de hele tijd japans, en overleggen weinig.
Eenmaal in Broome (aan de west kust) vinden we een mede reiziger. Een meisje uit Nieuw-Zeeland… daar klikt het gelukkig wel mee… en zij blijkt vloeiend Japans te spreken, dus de rest van de tocht is zij mijn tolk, want helaas vinden de japanners het nog steeds niet echt nodig om met mij te praten!! Maar dat geeft niet, want ik vermaak me wel in dit mooie deel van Australië!!

De tocht langs de west kust is ook zo ontzettend mooi. De zonsondergangen aan de kust zijn adem benemend mooi…. En kleurt niet alleen de lucht, maar ook het strand en de rotsen in allerlei kleuren.
In karijini national park gaan we zwemmen bij een waterval… Prachtig mooi, maar het water is ijskoud!! Daarna maken we een wandeling door een gorge, de vel rood/oranje rotsen pronken 10 tallen meters boven ons uit… wederom Ge-Wel-Dig
In Exmouth slapen we voor het eerst op een camping. De afgelopen week hebben we op 24 uurs rest area’s geslapen. Dit doen veel mensen. Het is vaak een gezellige drukte. Met veel Gray Nomads. Dit zijn gepensioneerde Australiërs die een gigantisch grote 4x4 hebben en een dikke caravan er achter, en zo maanden lang door hun eigen land reizen… Zo fantastisch!! Dus als je mij nu vraagt: “wat wil je later worden?”, zeg ik “Grey Nomad”. Op de rest area’s zijn als we geluk hebben wc’s maar zeker geen douches. Dus je begrijpt dat na dagen van geen douche ik heel blij was toen ik in Exmouth onder de warme sproeier stond! In Exmouth hebben we een dag lang op een spier wit strand gelegen en gesnorkeld in Turquoise bay… en de naam is niet gelogen… dat water was zo ontzettend blauw… Het snorkelen was mooi, maar het koraal was niet zo mooi gekleurd als dat ik eerder heb gezien… maar mij hoor je niet klagen hoor!! De volgende dag naar Coral bay, ook daar volop gesnorkeld.
Het probleem is echter, dat in het noorden van Australië er maar 2 klimaten zijn regen seizoen en droog seizoen. Het is nu droog seizoen en prachtig mooi weer, en strak blauwe lucht. In het zuiden van Australie, is het nu winter, en hoe verder we na beneden reizen hoe kouder het wordt. In Coral bay gingen we snorkelen, om vervolgens in een dikke trui op het strand te zitten om op te warmen… vreemd contrast.
Ons volgende ‘schrijfwaardige’ stop waren de blowholes. Dit is aan de oceaan, waar het echt lijkt of de wereld ophoudt. Het water slaat hier wild op de ruige rotsen, en door dat er hier en daar gaten in de rotsen zitten, en door de druk van het water, spuit het water hier om de 3-4 minuten met gigantische kracht uit, tot wel een meter 10-15.… super!!
Sávonds komen we aan op een rest area op een soort berg in een kaal en vlak landschap. Wij parkeren op de berg top, en voelden ons echt - on the top of the world - … om ons heen was buiten de lege wegen, kale vlaktes en de camper naast ons, niets te zien… gewoon nix noppes nada. We hebben daar een kampvuur gebouwd. En daarop gekookt… was super leuk!

Monkey Mia is de volgende stop. Deze plaats is beroemd om de wilde dolfijnen die aan het strand komen om gevoerd te worden. Dus wij staan daar om half 8 smorgens rillend van de kou, met onze enkels in het koude water te wachten op wilde dolfijnen… maar daar kwamen ze al, en 1 meter afstand zwemmen ze voorbij zo prachtig mooi!! Ook lopen et pelikanen op het strand die, als ze staan, minimaal een meter groot zijn… best beetje eng hihi.
In één van de nationaal parken onderweg naar Perth staan we bij een outlook te staren naar de golven… en ineens zien we een grote school dolfijnen voorbij zwemmen… en even later zien we heel in de verte een walvissen staart uit het water komen, en we zien de het water op spuiten… super cool.
Ook brengen we een bezoek aan Hutt River Provence, dit is een gebeid in Australie, en de eigenaar heeft 42 jaar geleden bedacht dat hij hier een eigen land van wil maken. Hij noemt zichzelf prins en zijn vrouw is de prinses, heeft eigen postzegels, geld en een vlag… zo’n aparte vent, en hij was zo bloed serieus.. heb zelfs stempels van dit “land” in mijn paspoort!! Whahaha was een idiote man was dat, maar wel heel grappig om heen te gaan!
En dan is de laatste avond van onze trip alweer aangebroken… met een wijntje bij het kampvuur sluiten we de prachtig mooie 5000 km af!!

En dan, na maanden van avontuur is het aan het eind van mijn trip tijd om mijn gast gezin in Margaret River op te zoeken…. Wat was dat een ontzettend leuk weer zien!! Ik was wat bang dat de kids me niet meer zouden herkennen, maar ik kreeg gelijk een dikke knuffel van Edie, en ze zei, “elke keer als ik je mis geef ik je foto een kusje”. Zo schattig!! En ook Zeke was erg blij om me weer te zien… En ik niet minder…. Ik heb een heerlijk weekend gehad met de kinderen gespeeld, naar de speeltuin geweest, gevoetbald etc.… het voelde echt alsof ik nooit weg ben geweest… ik ben een dag langer gebleven dan gepland… vreemd, vorig jaar kon ik niet wachten om weg te gaan, en nu wil ik niet!!
Maar vandaag ben ik dan toch weer in Perth aangekomen. Dit weekend ga ik mijn laatste weekend in Australië vieren met een aantal mensen met wie ik in Mildura heb gewerkt…

Vreemd hoe snel te tijd vliegt!! 12 nachtjes slapen en dan sta ik weer op schiphol. Weken geleden had ik veel zin om naar huis te gaan… maar hoe dichter bij het komt hoe zenuwachtiger ik wordt en hoe meer koud water vrees ik krijg!! Natuurlijk heb ik zin om iedereen weer te zien straks… maar wat zal ik dit leven gaan missen!!

Dikke tut en ik zal proberen in Singapore nog even een verhaal te schrijven!!
Bedankt voor de reacties!!