Kia Ora (Hallo in Maori taal)

Waar te beginnen na 5 te gekke weken in een camper in een prachtig mooi afwisselend land…
En ik wil jullie ook niet vervelen met een totale kopie van mijn dagboek (erg veel bladzijden kan ik jullie vertellen!!) dus hier een beknopte versie van onze roadtrip:

We zijn onze trip begonnen in Auckland. Daar heb ik Kathi en Rebecca weer ontmoet. We hebben de camper op gehaald, en toen HIT THE ROAD!!

In 5 dagen zijn we naar Wellington gereden. Onder weg hebben we van het prachtige landschap van het noord eiland mogen bewonderen… ik zeg heel zweverig MOGEN… want besef me steeds meer hoe bevoorecht ik ben dat ik dit alles in dit jaar mag/kan doen….
Maar goed, genoeg geite-wolle-sokken gepraat.
Het noord eiland is minder mooi zegt iedereen.. dus rij gelijk door naar het zuideiland…. Al is dit ook achteraf totaal waar, toch keken wij onze ogen uit. Van met sneeuw betopte bergen tot mooie meren en watervallen. Het werd hoe meer wij naar het zuiden reden steeds kouder…. Dus in wellington was het tijd om een muts te kopen… 10 dagen eerder stond ik nog te zweten in 38 graden, en nu stond ik voor een spiegel een wollen muts te passen….
Met de veerboot gingen we van wellington naar picton… een boottocht van 3 uur… erg mooi onderweg, we vaarden door valleien met toren hoge bergen, de dolfijnen waren vanaf de boot te zien. Erg mooi!!
Eenmaal op het zuideiland zijn we via de westkust naar beneden gereden. We zijn naar Abel Tasman national park gegaan. Daar zijn we met een water taxi een stuk het park in gebracht, en vervolgens zijn we 13 kilometer langs hoge kliffen, rotsachtige witte zandstranden en watervallen weer terug gelopen. Wederom erg mooi. Via onze tocht verder naar het zuiden hebben we aan de kust vele kolonies met zeehonden gezien. De west kust van het zuideiland is ongekend mooi!! Daar kan Australië nog wat van leren!! Overal zijn hoge kliffen, prachtige stranden, veel wildlife en blauw water! Zo ook de panecake rocks. Een rots gedeelte dat in het verleden is “gegroeit” het zijn allemaal dunne laagjes steen opelkaar, en daardoor lijken het stapels pannekoeken. (ik zou graag weer het woord “mooi” willen gebruiken, maar dat wordt bijna cliché in dit verhaal).

En eindelijk waren we aangekomen bij de gletsjers… daar hadden we allemaal erg zin in. Dus wij (helaas in de mieser regen) de gletsjer op. Aangekleed met regenpakken, handschoenen, mutsen etc. En spikes onder de schoenen begonnen wij onze dagtour. Wat een belevenis… in het begin was het gewoon een glad stuk bobbelig ijs) maar later liepen we in kloven die 6-7 meter boven ons hoofd uit toornen. We klommen aan touwen ijsbergen op, en gaten in en uit… kortom… Machtig mooi!!

Vervolgens op naar Wanaka… een veel belovend meer halverwege de west kust…. Helaas de mieser regen van de dag ervoor was veranderd in stort regen, en dit bleek ook niet meer te stoppen. Erg jammer, want Wanaka heeft een prachtig meer, met daar aangrenzend toren hoge bergen. Maar gelukkig waren wij op een camping met gratis internet, sauna en spa… dus wij zijn onze tijd daar ondanks de regen wel door gekomen.
Vervolgens Queenstown. Daar was elke druppel regen van Wanaka weer goed gemaakt. Want ook hier was een meer, met hoge met sneeuw betopte bergen… en hier was de lucht wel strak blauw!! Echt sprookjes achtig! We zijn een aantal dagen in Queenstown gebleven. Het stadje was erg gezellig en de winkels waren niet verkeerd!! :)
Vervolgens op naar Milford. Een mini dorpje, dat maar door 1 weg te bereiken is. Deze weg is 120 km, en onderweg woont er niemand. In milford is het niet beter… er wonen ongeveer 170 mensen, en die wonen er alleen maar vanwege de toeristen. Het dorp wordt van drinkwater voorzien door een zoetwater, waterval. Deze zelfde waterval wekt ook de stroom op voor dit dorp. In Milford hebben we een dag gekajaked.
Super, milford sound bestaat uit fjorden. In de volksmond ook wel: gigantisch veel en gigantisch hoge bergen, met daar tussen in water , genoemd. We zagen de zeehonden zwemmen naast de kajak, de waterval in de verte, en wederom met sneeuw betopte bergen… mag ik het woord MOOI nog eens gebruiken???

Vervolgens zijn we naar de caitlins gereden. Dat is de zuidkust van het zuideiland. Een prachtig gebied aan de kust, wederom vol zeehonden en dolfijnen en andere waterdieren. Ook hebben we hier geel-oog pinguins bewondert van 3 meter afstand. Dit zijn pinguins van dik een halve meter groot… super!! Ook zijn we op het zuidelijkst puntje van het zuideiland geweest… naar dit punt moesten we een wandeling maken van een half uur door een aan de zee begrenste schapenweide (kan het nog meer nieuw-zeeland zijn :))

Vervolgens zijn we aan de oostkust naar boven gereden. De volgende highlight was lake pukaki een turquoise gekleurd meer, wederom aan de bergen. Hier hebben we een wandeling gemaakt. Ook het volgende meer lake tekapo was super mooi!!
In Christchurch waren we een beetje de ramptoeristen, en hebben we het door de aardbeving getroffen gebied bezocht. Alle bebouwen worden daar nu gesloopt. En aan de rand hiervan hebben ze in zeecontainers een winkelcentrum gebouwd. Erg goed gelukt moet ik zeggen. Het was ondanks de ruïnes en de sloopkranen op de achtergrond een gezellig winkel centrum geworden.
Vervolgens hebben we 2 nachten doorgebracht in kaikora. En toen was het weer tijd voor het noordeiland.

Nu moet ik jullie bekennen dat wij alles doen om geld te besparen. Ik ben inmiddels 7 maanden onderweg, en mijn geld is helaas geen on-uit-puttelijke bron. Zo camperen we geregeld op restarea’s verscholen achter de bosjes en ook checken wij geregeld in op campings met 2 personen i.p.v 3. Één van ons klimt dan in het bovenste bed…. Gemeen… maar ja… zo’n reis rond de wereld haalt soms het slechtste in een mens naar boven. Deze truck wilden we ook uithalen op de veerboot.. heen reis hadden we namelijk een hele grote veerboot. Maar toen Becca en ik ( met Kathi verstopt in het bovenste bed) de boot opreden, zagen we dat we dit keer ene kleinere boot hadden. Kathi moest dan ook heel snel in ene onbewaakt ogenblik naar beneden springen… maar het is gelukt.

Eenmaal op het noord eiland hadden we nog maar een week. En we hadden nog meer dan de helft te bewonderen. De laatste week bestond dan ook geregeld uit een dag van 7 uur rijden… erg vermoeiend met 3 mensen in een kleine cabine.

Gisborne is de eerste stad ter wereld die het zonlicht van die dag ziet. Dat wilden wij natuurlijk niet missen!! Maar helaas, toen wij om 6 uur s’morgens op het strand zaten, was het zo bewolkt en regenachtig, dat er niets te zien was.
We zijn door gereden naar Rotorua en Taupo. In Taupo hebben we iets magisch gezien/gevoeld. We zijn daar naar een rivier gegaan. En aan de rand van die rivier kwam er heet water uit de bergen stromen. En met heet bedoel ik heet. Zo’n 45 graden. Dit komt door dat dit een vulkanisch gebied is. Daar zit je dan met 50 andere mensen in een rivier met natuurlijk heet water… wat bijzonder.

In Rotorua hebben we een thermaal park bezocht. Waren allerlei vulkanische meren en met zwavel gevulde baden etc. ook was hier een meer met appeltjes groen water. Zo apart… als jullie denken huh?? Geloof me ook ik kon het niet helemaal geloven.
Ook hebben we een Maori dorp bezocht. De Maoris wonen hier nog steeds. Erg bijzonder om te zien. Door dat de stoom hier letterlijk uit de grond komt vanwege de vulkanen en de geisers hebben ze een natuurlijke stoom oven. En iedereen zet hier s’morgens zijn pannetje eten in, en s’avonds is het klaar om gegeten te worden. Ook het badderen gaat in gemeenschappelijke natuurlijk warme baden. We hebben ook een traditionele Maori dans bij gewoond. Ik vond dit alles heel bijzonder om mee te maken.

De volgende dag door gereden naar Hot Water beach. Dit is een strand waar je 2 uren voor en na eb een gat kan graven in het zand, en vervolgens kunt genieten van je eigen natuurlijk verwarmde badje… wederom een wonder der natuur!!!

De rest van de dagen hebben we het noorden van het noord eiland bewonderd. Een mooi gebied met gigantisch grote kauri boven van 51 meter met een diameter van 14 meter.

En nu na 5 weken hut je mut je in een kleine camper te hebben door gebracht, is het over morgen tijd voor afscheid. Ik heb Kathi en Becca in december al ontmoet, en langs de oostkust hebben we elkaar meerdere malen weer getroffen, 2,5 maanden hebben we samen gereisd. En nu is het weer tijd voor me myself and I.
Jammer om afscheid te nemen, maar he dat hoort nou eenmaal bij reizen. En ik heb er ook wel weer zin in om de wereld in mijn eentje te verkennen. Maandag vlieg ik terug naar Australië.

Dat was mijn verslag van dit mooie land.
Bedankt voor het lezen, en hopelijk laat je een berichtje achter hier onder…. (blijft zo leuk!!)

Xxxx Wietske